เรื่องเล่าเกย์ นัดยิ้มจนได้เรื่อง ตอนแรก

               ผมชื่อว่า “เปรม” สิ่งหนึ่งที่ผมอยากจะบอกคือ นี่เป็นเรื่องของผมและเพื่อนรวมชั้นปีในคณะที่มหาวิทยาลัย จากเดิมที่ผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง แล้วลงเอยยังไง วันนี้คือวันที่อะไรๆ ก็ชัดขึ้นแล้ว ผมเลยถือโอกาสมาเล่าให้กับทุกๆ คนได้ฟังกัน ว่าเรื่องราวความรักของผมกับ “ไอ้บอม” เพื่อนคนนี้มันมีที่มาที่ไปยังไง

               บอมเป็นเพื่อนร่วมคณะที่เรียกได้ว่ามองภายนอกก็เป็นเด็กเรียนทั่วๆ ไป เป็นคนนิ่งๆ เงียบๆ แต่ก็อย่างที่ใครๆ บอกนั่นแหละครับ ว่าเห็นเงียบๆ คือซ่อนความลับไว้เพียบนะครับ ใครจะรู้ว่าสายตาของมันที่หลบเร้นอยู่หลังเลนส์แว่นสายตาหนาเตอะนั้นมันจะซุกซ่อนอะไรไว้บ้าง แน่นอนว่าตอนนี้มีแค่เพียงผมคนเดียวที่รู้เรื่องราวนั้น คือ…มันเป็นไบเซ็กซวล แล้วมันก็มีลีลาในด้าน 18+ ที่โคตรจะดุเดือดสุดๆ ไปเลยละครับ

               เมื่อเดือนก่อน ผมใช้แอปนัดยิ้ม หาสาวมายิ้มตามประสาผมที่เดิมทีเป็นคนหน้าตาดีอยู่แล้วตั้งแต่มัธยม ในวัยมัธยมชีวิตผมก็ค่อนข้างจะเป็นเสือผู้หญิงพอสมควร เรียกได้ว่าหัว…ไม่แห้งกันเลยละครับ พอโตมาแล้วเข้ามหาลัย คนรวยกว่าก็มี คนหล่อกว่าก็เยอะ คนที่จริงจังกับความรักก็เพิ่มมากขึ้น จนผมที่รู้ว่าตัวเองเป็นพวกรักสนุกไม่ผูกพันต้องหาที่ลงจากคนประเภทเดียวกัน นั่นคือการนัดยิ้มนั่นเอง ผมมีคู่นอนคนหนึ่ง เธอชื่อว่า “มิว” เป็นสาวที่ผมถูกใจนักหนาเลยละครับ เรียกได้ว่าเธอคือคนที่ทำให้ผมหยุดจะนัดกับใครแล้วมานัดกับเธอเพียงคนเดียว แต่พอวันหนึ่ง เธอบอกว่าเธอนัดอีกคนมาด้วย แล้วอยากให้ผมอยากลองแบบ 3 คนดูบ้าง ผมที่ตอนแรกไม่เห็นด้วย แต่ด้วยความอยากลอง นั่นจึงทำให้คนที่สามที่จะมาร่วมแจมเซ็กส์ของเราในครั้งนี้ก็คือ…ไอ้บอมครับ

               ผมตกใจมากจริงๆ ที่วันนั้นมันโผล่เข้ามาล่ะครับ แต่ยังไงซะ เรื่องราวของเราก็ต้องดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ปรากฏซ่า จู่ๆ ในจังหวะที่กำลังดำเนินเรื่องราวไป เราก็จูบกันขึ้นมาเสียอย่างนั้น แม้ว่ามันจะรู้สึกแปลกๆ แต่ก็กลายเป็นว่าผมต่างก็รู้สึกดีไม่ต่างกัน ก่อนที่มันจะเลยเถิดไปจนถึงการที่มันช่วยอมให้ผมจนทำให้บอกไม่ถูกเลยจริง ว่ามันรู้สึกดีมากขนาดไหน มันรู้สึกดีมากๆ ในจังหวะที่แก่นกายซึ่งไม่เคยถูกชายใดสัมผัส กับลังดูดดุนอย่างเร่าร้อนนั้นความซ่านเสียวทำให้ผมกลายเป็นตกหลุมพรางความเสียวจนได้ แล้วทุกๆ อย่างก็ดำเนินต่อไป นอกจากที่มันอมให้ผมแล้ว ตอนนี้ผมกลายเป็นอมให้มันต่อครับ ก่อนที่จะเลยตามเลยเป็นความรักที่เกิดขึ้นระหว่าง หนึ่งหญิงสองชาย ที่ผมได้ทำแบบนั้นกับมันที่ช่องทางด้านหลังด้วย ทำให้ค่ำคืนนั้นเป็นค่ำคืนที่ผมลืมไม่ลงจริงๆ

               วันต่อมาหลังจากที่เราเจอกัน เราก็สนิทกันมากขึ้น จนไม่ยักรู้มาก่อนว่าคนที่ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยมีเพื่อนอย่างบอม เป็นคนที่คุยสนุกเกินคาด หรือเพราะว่าเราต่างไม่มีอะไรต้องปิดบังกันแล้ว เลยทำให้ความสัมพันธ์และความสนิทสนมมันก้าวหน้าไปได้อย่างดีนั่นเอง

               จนกระทั่งหลายวันต่อมาหลังจากที่ผ่านค่ำคืนนั้นไปแล้ว ผมเดินมาเข้าห้องน้ำที่ตึกหนึ่งในตอนเย็น ซึ่งกำลังจะเตรียมตัวไปกินข้าวกับเพื่อน ปรากฏว่าจู่ๆ ไอ้บอมก็เดินผิวปากเข้ามาอย่างสบายอารมณ์ ตอนที่ผมกับมันเจอกันนั้นก็ตกใจนิดหน่อย ไม่คิดว่าจะมีคนมาเข้าห้องน้ำในเวลาแบบนี้ เพราะเด็กในม.เริ่มเบาบางไปหมดแล้ว อีกอย่างห้องน้ำก็มีตั้งเยอะ แล้วมันก็ไม่ได้จบแค่นั้น พอมันเดินมาก็ดันมาเลือกโถฉี่ข้างๆ ผมทั้งๆ ที่มีโถว่างเป็นร้อยในเวลานี้

               “ไปไกลๆ ดิ๊…”

               “เอ๊า…อยากยืนใกล้ๆ ไม่ได้เหรอวะ ?” มันพูดแล้วยิ้ม ก่อนจะชะโงกหน้าข้ามโถมา “ฮ้า…คิดถึงจัง”

               ผมนี่ฉี่แทบไม่สุดแล้วรีบเก็บน้องชายทันที แต่ก่อนที่จะทำสำเร็จ ก็ไม่ไวเท่ามือมันหรอกครับ มันเอื้อมมือมาจับน้องชายผมเอาไว แล้วยิ้มเหมือนดีใจอะไรสักอย่าง ก่อนจะบีบนวดไปมา แล้วรูดรั้งเบาๆ กลายเป็นว่ามันรู้สึกครับ แล้วมันก็เสียวจนจู่ๆ ส่วนนั้นก็แข็งตัวขึ้นมา

               “ไอ้บอม…ชิ”

               “ขนาดนี้แล้ว…อยู่เฉยๆ เหอะน่า” สุดท้ายก็กลายเป็นว่าผมดันยอมยืนให้มันชักให้ผมอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งได้ยินเสียงคนเดินมา ผมตกใจเล็กน้อย แต่มันมีสติมากพอที่จะจับผมโยนเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูลง ในตอนนั้นมีนักศึกษากลุ่มหนึ่งมาทำธุระในห้องน้ำพอดี ผมที่นั่งอยู่บนชักโครกจำเป็นต้องยอมให้ทุกๆ อย่างมันเลยตามเลย ไอ้บอมเอากระดาษทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาดส่วนที่เปียกจนสะอาดดี แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าชักให้ผมต่อ ก่อนจะเงยหน้ายิ้มราวกับว่ามันชนะ เพราะเห็นใบหน้าที่เสียวซ่านของผมไปแล้วนั่นเอง ใครมันจะคิดว่าจะมาลงเอยแบบนี้กันละวะ ?

               มันดึงกางเกงผมลงไปจนถึงข้อเท้า ตามด้วยกางเกงในของผม ให้ลงไปที่น่อง ขยับเข้ามาเล็กน้อย ยกนิ้วชี้ปิดปาก ให้เงียบ ก่อนที่มันจะค่อยๆ อ้าปากแล้วครอมริมฝีปากลงไปอมให้ผมช้าๆ

               เฮือกกก…

               มันแกล้งผม ผมรู้ เพราะว่าข้างนอกมีคนอยู่ มันก็ยิ่งชักและดูดอย่างแรงมากขึ้น มากขึ้น ลงลิ้นที่ส่วนปลายแล้ววนไปรอบๆ รอยหยัก แทรกปลายลิ้นลงที่ร่องเสียว ก่อนจะวกกลับมาดูดเน้นที่ส่วนหัวมากขึ้น มือก็ชักแรงขึ้น แต่ถ้าผมเผลอครางออกไป ทุกอย่างต้องจบแน่ แถมจะให้หยุดกลางคันแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่อง…มัน กลับไปไม่ได้แล้ว

               “อึ๊…”

               ผมทำได้แค่เพียงเอามือปิดปาก แล้วพยายามไม่ส่งเสียงมา จิกเท้าลงกับพื้น พร้อมทั้งลมหายใจที่ไม่ทั่วท้อง มันทำได้ดีมากกว่าคืนนั้นเสียอีก เสียวกว่า แล้วลีลามันก็ไม่ธรรมดาเลยสักนิด แถมในจังหวะที่มีคนมาเพิ่มอีก คุยกันเจี๊ยวจ๊าว มันก็ก้มลงมาอมจนแทบสุดโคน ผมทำได้แค่แกล้งกระแอมไอออกมาเท่านั้น ทั้งๆ ที่ทนจะไม่ไหวแล้วแล้วก็ไม่อยากให้ใครมาได้ยินอีกด้วย ยังดีที่เป็นห้องน้ำพื้นทึบ มันเลยไม่มีใครรู้เห็น แต่นั่นแหละ…มันทำให้ผมรู้สึกมากเกินไปแล้ว

               พอเริ่มไร้เสียงคนในห้องน้ำ ผมก็จิกทึ้งผมมัน ก่อนจะจับโขกลงมาที่ส่วนกลางกายของผมอย่างรัวเร็ว แล้วกระแทกเอวสวนเข้าไปจนลุกสุดโคน มันสำลักอ๊อกหลายครั้ง แต่ผมก็หยุดไม่ได้แล้ว กว่าจะรู้ตัว ผมก็ปลดปล่อยน้ำแห่งความสุขออกมาแล้ว ทั้งในปากของมัน แล้วก็เปรอะที่เสื้อ พอก้มลงมอง มันก็นั่งทรุดลงกับพื้น มือข้างหนึ่งวางบนเข่าที่ชันไว้ มองผมด้วยแววตาขุ่นมัวเหมือนจะเคืองๆ แล้วเช็ดคราบน้ำรักที่เปรอะอยู่ขอบปากของมันออก ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมๆ กัน

               “ได้ดีไม่ยั้งเลยนะไอ้สัส…”

               “แล้วใครสั่งให้มึงปลุกเสือออกจากถ้ำ” ผมพูดพลางกอดคอมัน “หาเรื่องจริงๆ เลยมึง”

               “ก็หิวนี่หว่า…”

               “หิวก็ป่ะ”

               “กินข้าวเหรอ ชาบูป่ะ ?”

               “ไม่” ผมส่ายหน้าแล้วยิ้ม “ห้องกู…”

               “หมายถึง…มิวด้วยมั้ย ?”

               ผมเลิกคิ้ว “ทำไม ไม่ได้เหรอ ?”

               “ไม่อยากให้มีมิว” มันพูดแล้วเดินคอตกอยู่ข้างๆ ผม “กูว่ากูอยากทำกับมึงแค่สองคน…”

               “กูก็ไม่ได้บอกว่าจะชวนมิวมานี่” ผมกระชับมันให้ชิดเข้ามาอีก “กูว่ากูจะไม่นัดมิวแล้วว่ะ…”

               “ทำไมอ่ะ ?”

               “กูว่า…กูเจอคนที่อยากทำด้วยแค่คนเดียวแล้ว…”

               “กู…ดีใจได้ไหม ?” มันพูด แล้วขยับหัวมาพิงไหล่ผมระหว่างเดิน “ถามจริงๆ”

               “อืม…ได้” ผมบอก “ไป…ห้องกู ที่หมายถึงกู…กับมึง”