
ผม “โชค” ครับ ผมกับ “ไอ้บุญ” เป็นเพื่อนเล่นกันตั้งแต่สมัยเด็กๆ เรียกได้ว่าตัวติดกัน แก้ผ้าโดดน้ำมาด้วยกัน กระโดดปลักควายมาด้วยกันจนชาวบ้านชาวช่องบอกว่าเป็นลูกแม่เดียวกันด้วยซ้ำ เราเรียนจบม.3 มาด้วยกัน แล้วก็เลิกเรียน ก่อนจะมาหางานไร้งานสวนทำด้วยกัน กระทั่งปีหนึ่ง ที่บ้านนอกคอกนาแล้งจนทำมาหากินไม่ได้ ผมกับไอ้โชคเลยตามผู้รับเหมาที่รู้จักกัน มาทำงานก่อนสร้างที่ต่างจังหวัด
ผมกับบุญมาอยู่ที่แคมป์คนงานด้วยกัน และพักอยู่ห้องเดียวกัน เราต่างดูแลเอาใจใส่กันเป็นอย่างดีเสมือนพี่น้องกัน ทว่าความสนิทสนมในสายตาคนอื่นกลับมองพวกเราเกินเลยไปมากกว่า พวกเขามองว่าเราสองคนเป็นพวกลักเพศ เป็นผัวเมียกันด้วยซ้ำ แต่เราก็ไม่เคยสนใจคำพูดพวกนั้น ไม่มีใครรู้ว่าเราสองคนรักและสนิท มีความผูกพันกันมานานแค่ไหน ผมก็คิดว่าเราคือพี่น้องกัน จนกระทั่งผมมารู้สึกว่าตัวเองกำลังล้ำเส้นในวันที่ไอ้บุญมันมีสาวร่วมแคมป์คนงานเข้ามาพูดคุยด้วย ผมหึง…ผมไม่อยากให้มันไปยุ่งกับใคร ไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิง ผมรับไม่ได้ แต่ผมก็ไม่ได้พูดออกไป
จนวันหนึ่งในช่วงสิ้นเดือน ผู้หญิงคนนั้นชวนมันไปนั่งกินเลี้ยงเงินเดือนออก มันก็ไป ส่วนผมไม่อยากไป ไม่อยากเห็นมันกับสาวคนนั้นจู๋จี๋กัน เลยทำได้แค่นอนอยู่ห้องคนเดียว ขณะที่แคมป์คนงานไม่มีใครเลยจริงๆ ผมไม่สนุก และไม่รู้ว่าทำไมมันถึงไปสนุกโดยที่ไม่มีผมได้ล่ะ หรือแค่ผมที่คิดไปเอง พอยิ่งรู้ว่าตัวเองกำลังทรยศความสัมพันธ์ ผมก็ยิ่งรู้สึกผิด และเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้…ผมอยากกลับบ้าน
อารมณ์น้อยใจทำเอาผมนั่งเก็บเสื้อผ้าแบบคนอ่อนแอ แต่กลายเป็นว่าไอ้บุญเสือกกลับมาก่อน ผมเลยต้องโยนกระเป๋าไว้ข้างมุ้งแล้วแกล้งทำเป็นนอน ซึ่งไอ้บุญก็เดินเข้ามาแล้วทิ้งตัวลงข้างๆ กลิ่นเหล้าอ่อนๆ โชยมา ผมไม่อยากคิดภาพว่าไอ้บุญมันจะไปถึงขั้นไหนในความสัมพันธ์แล้ว
“มึงจะไปไหน ?” มันเอ่ยถามขึ้นมา ทั้งๆ ที่นอนก่ายหน้าผากหลับตาอยู่
“อยากกลับบ้าน…”
“ทำไม ?”
ผมไม่ตอบ…ตอบได้ไงล่ะ ถ้ารู้แบบนั้นมันจะเกลียดผมตายห่าเลย
“ไม่อยากทำงานไกลบ้านแล้ว…”
“แล้วมึงทำงานไกลกูได้เหรอ ?” คำถามที่มันยิงมาทำผมชะงักไปหลายวินาที ก่อนที่จะมีเสียงลมหายใจและความเงียบเป็นคำตอบ “แค่กูไปกินข้าวกับเพื่อนผู้หญิง มึงจะหนีกูกลับบ้านเลยเหรอ ?”
“กูไม่!!! อุ๊กกก…” ก่อนที่ผมจะพูดอะไร ไอ้บุญแม่งก็หันมาเอามือปิดปากผมอย่างจัง “อื๊ออออ…อื๊ออออ”
ผมพยายามสะบัดหน้าไปมา แต่มันก็ปิดปากแน่นจนผมเกือบหายใจไม่ออก “มึงชอบกู…”
“……” ผมไม่มีคำตอบใดๆ กับคำพูดที่มันพูดขึ้นมา ได้แค่นอนนิ่งๆ และรอรับสิ่งต่อไปที่อาจจะเกิดขึ้น
“ไง…แทงใจมึงดิ”
“กู…”
“ปากแข็งนะไอ้สัตย์ ชอบกูมาตั้งนานแล้วนี่ เสือกปากแข็ง ถ้าเกิดกูเอาเมียก่อนมึงจะทำไง”
“กลับบ้าน…”
แล้วจู่ๆ ไอ้บุญมันก็พลิกตัวขึ้นมาทับร่างผมแล้วกดร่างผมเอาไว้ หน้าผมกับมันห่างกันแค่เพียงลมหายใจกั้นเท่านั้น เวลานี้หัวใจผมเต้นแรงจนไม่รู้ว่าจะพูดออกมายังไง
“กูยังไม่ทันทำอะไรเลย…” ไอ้บุญว่า “มาแข็งใส่กูแล้วเหรอ ?”
“ลงไปเลยไอ้เชี่ยนี่…” ผมผลักมันออกแล้วดีดตัวลุกขึ้นนั่ง “รู้ว่ากูชอบก็ไม่ใช่ว่าจะทำอะไรกับกูก็ได้นะ ไปแดกเหล้าต่อเลยมึงอะ”
แต่ไอ้บุญยังทำหน้าแป้นแล้น “นี่…แล้วกูทำอะไรกับมึงไม่ได้เหรอ ?”
“อะ…อะไร ?”
“ตอนนี้ไม่มีคนนะ…” มันหัวเราะ “ไม่อยากลองทำอะไรกันหน่อยเหรอ ?”
“ทำไร ?” ใจผมเต้นแรงไม่ไหวแล้ว
“ลองเสียวกันหน่อยไหม ไม่รู้ว่าจะไปถึงขั้นไหน…แต่ถ้าเป็นมึง แค่มึงอะ กูว่า…กูทำได้” พูดจบมันก็ยื่นหน้าเข้ามาจูบกับผมทันที โดยที่ผมไม่ได้ตั้งตัวอะไรเลย รสจูบของมันร้อนผ่าว และทำให้ใจของผมเต้นระรัวมากกว่าปกติ รสจูบของมันมีกลิ่นเหล้าอ่อนๆ แต่กลับร้อนแรง และไอ้บุญจูบเก่งมากๆ ก่อนที่มันจะคว้าไหล่ผมแล้วพลิกให้ผมไปทับร่างของมันขณะที่ปากของเรายังไม่ละจากรอยจูบของกันและกัน สองมือของต่างฝ่ายต่างลูบไล้ไปทั่วๆ ร่างของกันและกัน ก่อนที่มันจะเลื่อนหน้ามาหอมแก้มผม เลื่อนมาที่ซอกคอผม แล้วดูดคอผมจนเป็นรอยแดงหลายต่อหลายรอย แต่ผมก็ยอมให้มันทำ
ผมค่อยๆ เลิกเสื้อมันขึ้นมาจนถึงเนินอก กล้ามแท้องแน่นๆ ที่ถูกไล้ลูบ กล้ามเนื้อเป็นรอยๆ ผมลงจูบที่กลางอกมัน ก่อนจะไล่ไปที่หัวนมทั้งสองข้างของมัน ผมทั้งดูดดุนและขบเนินอกจนมันซี้ดออกปาก แล้วกอดก่ายร่างกายของผมไปทั่วๆ เลื่อนมือลงไปที่บั้นท้ายของผมแล้วทั้งคลำ ทั้งบีบเค้น กดให้ร่างกายส่วนกลางของเราแนบสัมผัสมากขึ้น แล้วก็กลายเป็นผม ที่ค่อยๆ ปลดกางเกงมันออก แล้วขยับตัวลงไปที่หว่างขาของมัน ไอ้บุญนั่งมองผมที่ค่อยๆ จูบไล้ทั้งแต่หน้าท้องของมัน แล้วดึงกางเกงในมันลง ท่อนเอ็นของมันแข็งจัดในตอนนี้ แข็งสู้มือที่ผมคว้ามันมากำอาไว้แล้วชักรูดรั้งไปตามจังหวะอย่างถี่รัว
ท่อนเอ็นของมันแข็ง ลำยาว ตรง ขนาดมาตรฐานชายไทย ซึ่งแค่ผมได้เห็นก็รู้สึกอดใจไม่ไหวแล้ว ผมชักไปด้วย แล้วลูบเล้าโลมไปตามเรียวขาทั้งสองข้าง จนในที่สุด ไอ้บุญก็ค่อยๆ กดหัวผมลงอย่างช้าๆ ให้ก้มหน้าลงไปอมของมันให้
กลิ่นกายของมันที่คุ้นเคยตอนนี้อยู่ใกล้จนผมไม่เคยคาดคิด ผมทั้งดูดดุนท่อนเอ็นของมันอย่างแรง ด้วยความโหยหาและปรารถนา ยิ่งดูดแรงมากเท่าไหร่ อารมณ์ของเราก็ยิ่งพุ่งพล่านมากขึ้นจนไม่อาจจะหยุดได้ เกิดเสียงจ๊วบจ๊าบหยาบโลนขึ้นในแคมป์คนงานที่มีเพียงเรา
“โอ๊ยยยย…แม่งเอ๊ย ดูดโคตรเสียวเลยว่ะ สัตว์เอ๊ย”
จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ…
ไอ้บุญใช้สองมือกดหัวผมให้อมแก่นกายที่แข็งปึ๋งปั๋งนั้นอย่างทันที ก่อนจะเด้งเอวรับอย่างถี่รัว ส่วนผมเองก็ได้เพียงตอบรับสัมผัส รูดรั้งส่วนหนังหุ้มลงจนสุด ปล่อยให้ส่วนปลายเปิดขึ้น จรดปลายลิ้นเลียลากไล้ไปตามส่วนหัว ขดปลายลิ้นวนไปรอบๆ แล้วสลับกับการเลีย พร้อมทั้งลงปลายลิ้นไปที่ร่องเสียวส่วนปลาย ไอ้บุญกดหัวผมลงไปครั้งแล้วครั้งเล่า ความกำหนัดของมัน ส่งให้น้ำหล่อลื่นไหลทะลักส่วนปลาย ผมรีบดูดกินโดยไม่ให้มันหยดลงพื้นแม้แต่น้อย น้ำใสๆ รสหวานนั้นทำให้อารมณ์ผมปะทุอย่างถึงที่สุด
“โอยยยย…เสียว อืออออออ…ไอ้โชค มึงดูดเก่งจังวะ”
ผมถอนริมฝีปากออกครู่หนึ่ง แล้วเงยหน้ามองมัน “กูทำได้ทุกอย่างนั้นแหละ…ถ้ามึงไม่ไปยุ่งกับคนอื่น”
“มึงชอบกูมากเลยเหรอวะ ?”
“เออดิ…”
“งั้นเรามาทำอย่างอื่นกันเถอะ…ถ้าชอบกูก็มาเป็นเมียกู อย่าพูดยาก”
ผมอยากจะบอกว่า…ผมอยากเป็นของมันมาตั้งนานแล้ว