(เพื่อน) วันแข่งขันทักษะทางวิชาชีพ ตอนแรก

               ไม่คิดเลยว่าเราจะกลับมาพบกันอีก ในฐานะแบบนี้ นั่นคือ “คู่แข่ง”

               ผมกับ “ฟิว” เราต่างเคยมีเรื่องราวต่างๆ ที่เป็นเหมือนเรื่องราวในความทรงจำที่ค่อนข้างหนักหน่วง ซับซ้อน และซ่อนเร้นในช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมพยายามจะมองว่ามันเป็นเรื่องเด็กๆ ที่ไม่ควรจะเก็บมาคิดมากใดๆ หากแต่ความจริงแล้วมันไม่สามารถลบเลือนเรื่องราวในครั้งนั้นได้เลยจริงๆ ไม่ว่ามันจะผ่านมาหลายปีแล้ว เราจะเติบโตกันแล้ว แต่ความจริงก็คือ มันทำให้ผมรู้สึกดีกับฟิวมาโดยตลอด

               ฟิวเป็นเด็กชายหน้าตาดี ที่เข้ามาเรียนช่วงกลางเทอม 2 ของช่วง ม.2 เขาเป็นคนขาว หน้าตาดี ผิวพรรณ ส่วนสูง นิสัย ไม่ว่าอะไรก็ตาม ทำให้เขากลายเป็นคนที่หลายๆ คนรู้จักตั้งแต่วันแรกที่เข้ามา และถูกเรียกว่าชายที่หล่อที่สุดในโรงเรียน ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงปัจจุบัน เรื่องตลกก็คือ เราสนิทกับเพราะว่าผมเรียนเก่ง และมันก็ลอกการบ้านผม ถ้าจะมีอะไรสักอย่างที่ผมสามารถเอาชนะมันได้คือผมเรียนเก่งและเล่นกีตาร์เป็น ส่วนที่เหลือ มันเอาไปกินหมดเลยครับ

               และด้วยความที่มันชอบลอกการบ้านผม เวลามีงานกลุ่มหรือทำรายงาน มันก็จะมาอยู่กลุ่มกับผมเสมอ กระทั่งงานคู่หรืออะไรก็ตาม ทำให้มันติดผมแจเลยด้วยผลประโยชน์ทางการเรียนทั้งนั้นเลย แล้วจากนั้นบรรดาสาวๆ ที่ต่างชอบพอในตัวมันก็เริ่มเปลี่ยนไป เพราะเธอเหล่านั้นดันมาจิ้นผมกับไอ้ฟิวเสียอย่างนั้น แถมยังแสดงออกนอกหน้าด้วย ว่ายินดีที่เราสนิทกัน แถมยังเชียร์ให้เราคบกันอีกด้วย ถ้าถามว่าไอ้ฟิวเป็นยังไง ผมก็ว่ามันปกติ คนที่ไม่ปกติคือผมต่างหาก

               จนคืนหนึ่ง ก่อนสอบปลายภาคเทอม 1 ของม.3 มันมาหาผมที่บ้านให้ผมติวข้อสอบให้ เพราะว่า เราต้องแยกห้องสอบกัน ดังนั้นมันเลยมานอนบ้านผมทุกๆ วันเสาร์อาทิตย์เลย และมันก็ตั้งใจมากๆ ชอบติวหนังสือ ชอบนอนกับผม และชอบฟังผมดีดกีตาร์ร้องเพลง

               “มึงเสียงดีมากเลยนะ” มันว่า “ถ้าโตไปแล้วไปประกวดเดอะวอยซ์ดิ มึงผ่านแน่ ๆ หน้าตาก็ดี เสียงก็ดี สาวๆ รักชัวร์”

               “เน้นสาวๆ จังเลยนะมึงเนี่ย…”

               “ก็…เป็นผู้ชายก็ต้องมีสาวๆ กรี๊ดดิ”

               ผมยิ้ม แล้วเริ่มพูดเล่น “กูมีสาวๆ กรี๊ดไม่ได้แล้ว เดี๋ยวมึงเสียใจน่ะ”

               “หือ ?”

               “เอ๊าะ สาวๆ ที่โรงเรียนเราอวยให้เราเป็นแฟนกันจะตาย นี่กูก็นึกว่าเราเป็นแฟนกันแล้วนะเนี่ย เพราะงั้นกูจะไม่นอกใจมึง สัญญา”  ผมพูดแล้วหัวเราะออกมาแห้งๆ โดยไม่คิดว่ามันจะจริงจังอะไรมากนัก ผมเองชอบมัน แต่ว่าไม่ได้หวังให้มันมาชอบตอบ ดังนั้นแล้ว แค่ได้หยิกแก้มหยอกแบบนี้ก็ถือว่าเป็นความสุขอีกอย่างหนึ่งเหมือนกัน

               “โห…มึงนี่นะ”

               “หยอกๆ…”

               “คิดว่ามึงจะไม่ชอบกูซะแล้ว”

               “……”

               “……”

               เราเงียบ เมื่อมันพูดคำนั้นออกมา ต่างคนต่างพูดไม่ออก มองหน้ากันแล้วอึ้งๆ

               “ฟิวมึง…”

               “มึง หยอกเหรอ ?” มันพูดอึ้งๆ “กู…กูกลับก่อน”

               พูดจบมันก็ลุกขึ้นจะทำท่าวิ่งไป แต่แล้วก็กลายเป็นผมนี่แหละที่ดึงมือของมันไว้ “ฟิว…มึงพูดจริงเหรอ ?”

               “จะ จริง…แต่มึง”

               “ก็ก็หยอกๆ ที่พูดว่าหยอก…” ผมกลืนน้ำลายลงตออย่างยากลำบาก “กูชะ…ชอบมึง”

               ฟิวหันหลับมามองผม ยืนนิ่งๆ แล้วกระโจนเข้ามากอดผมอย่างแรงจนโถมทับร่างของผมลงมาบนที่นอนอย่างแรงจนแทบจุก “ชอบมึงที่สุดเล้ยยยย!!!” มันตะโกนลั่น แล้วหอมแก้มผมฟอดใหญ่ ผมกอดมันตอบ ตอนนี้มันโถมทับร่างผมมาแบบตรงๆ จนผมเริ่มนอนนิ่งเพราะว่า…ผมเริ่มมีปฏิกิริยาแล้ว

               “ฟะ ฟิว…มัน ขะ แข็งเล้วว่ะ”

               ฟิวขยับตัวบดไปมาที่ควยของผม แล้วยิ้มบางๆ “กูก็แข็งแล้วอ่ะ” พูดจบมันก็ขยับลงจากตัวผมไป ผมขยับมานั่งหย่อนขาลงที่ข้างเตียง แต่แล้วไอ้ฟิวก็ขยับมานั่งตรงหน้าผม เงยหน้ามองผมด้วยแววตาขี้อ้อนสุดๆ ผมอยากให้มันหยุด เพราะว่าสีหน้าแบบนี้แหละ เวลาที่มันอ้อนไม่ว่าจะเรื่องอะไร ผมมักจะเก็บเรื่องนี้มาชักว่าวเสมอ น้ำแตกไปหลายสิบครั้ง…แล้วตอนนี้ มันอยู่ตรงหน้าของผม

               “เรา…จะเป็นไงต่อวะ ?” ผมถามเขินๆ ไม่กล้าสบตามันแล้วในตอนนี้

               “กู…ไม่อยากกลับบ้าน”

               “กูก็ไม่ได้อยากให้มึงกลับ…”

               มันยันตัวขึ้นคุกเข่ากึ่งยืน วางมือทั้งสองที่หน้าขาของผม “กูอยากทำให้มึง…”

               ลมหายใจผมเริ่มติดขัด หายใจแรง “กู…อยากให้มะ มึงทำ…เหมือนกัน”

               นั่นคือประโยคที่เราทั้งสองคนต่างรู้แล้วว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นมาระหว่างเรา มือของฟิวค่อยๆ เอื้อมมาลูบลำควยผมผ่านเป้ากางเกง แล้วเริ่มดึงขอบกางเกงลงช้าๆ กระทั่งมันได้เห็นร่างกายทุกๆ ส่วนของผมอย่างชัดเจน ฟิวยื่นหน้าเข้ามาจูบกับผม แล้วค่อยๆ ถอดเสื้อของผมออก ไซ้คอ จูบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนเลื่อนใบหน้าลงมาจูบที่หัวนมทั้งสองของผม ลากปลายลิ้นอุ่นๆ นั้นมาที่หน้าท้อง ก่อนที่จะจับควยของผมที่เริ่มแข็งขึ้นมาแล้วชักรูดอย่างถี่รัว

               ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บๆๆๆ

               “ซี้ดดดด…อืออออ” ผมครางออกมาเสียงกระเส่า แค่เพราะมันสัมผัสเท่านั้น “อึ๊…ฟิว กุ กูเสียววว”

               “เดี๋ยวจะเสียวกว่านี้นะ…” มันพูดแล้วยิ้ม ก่อนจะครอบริมฝีปากลงมาอมควยให้ผมทันที วินาทีที่ริมฝีปากของมันครอบลงมาแล้วเริ่มออกแรงดูด ร่างกายผมชาปลาบด้วยความเสียวซ่านจนเหมือนจะเกร็งไปทั้งตัว จนต้องแอ่นตัวสูงขึ้น ใบหน้าของมันขยับขึ้นลงที่หว่างขาของผม แล้วออกแรงดูดจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบหยาบโลนอยู่ตลอดเวลา

               จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ

               “อะ อึ๊กกกก ซี้ดดดด ฟิว กูเสียว ฟิว…ซี้ดดดดดด”

               ผมจับหัวมันอย่างแผ่วเบา ก่อนจะเด้งเอวรับในบางจังหวะที่ความเสียวซ่านเริ่มเข้ามาครอบงำ เสียงจ๊วบจ๊าบหยาบโลนดังอยู่อย่างนั้นหลายนาที ก่อนที่ผมจะเริ่มถึงจุดสุดยอด ผมจับหัวของเขาโขกเข้ามาอย่างแรงมากขึ้น มากขึ้น ซึ่งเขาเองก็เต็มใจ วางมือจิกที่หน้าขาของผมอย่างแน่นแล้วดูดแรงขึ้น แรงขึ้นเรื่อยๆ

               จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบบบ

               “อึ๊กกกก จะแตกแล้ว แตกแล้ว แตก….เอาหน้าออก เอาออก” ผมพยายามผลักมันออกไป แต่มันก็ฝืน กระทั่งผมน้ำแตกคาปากมันในวินาทีนั้น แล้วมันก็ดูดกลืนน้ำควยผมที่หลั่งไหลออกมาจนผม ขณะที่ผมอ่อนแรงจนต้องทิ้งตัวลงนอนลงบนเตียงอย่างหมดเรี่ยวแรง  “ฮื่อ ฮื่อออ เสียวววว…อาห์ รู้สึกดีจังเลย”

               คืนนั้นฟิวขยับขึ้นมานอนกอดผมทั้งคืน ผมเองบอกว่าจะทำให้มันบ้างมันก็บอกว่าไม่เป็นไร ไม่เป็นไรทั้งนั้น ขอแค่นอนกอดผมเอาไว้ก็พอ แล้ววันรุ่งขึ้น มันก็กลับบ้านไปก่อนผม และลาออกจากโรงเรียน เราไม่ได้เจอกันและไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย…กระทั่งวันนี้ ที่เวลาผ่านมา 3 ปี มันมาปรากฏตรงหน้าในฐานะผู้เข้าแข่งขันทักษะทางวิชาชีพที่ผมเองก็ร่วมลงแข่งด้วย

               เราเข้าแถวแนะนำตัวด้วยกัน เขาไม่มองผมเลย มีแต่ผมที่มองเขา…ด้วยความคิดถึง